Psychologia

Psycholog, pedagog, certyfikowany psychoterapeuta, biegły sądowy, mediator rodzinny, interwent kryzysowy, doradca zawodowy. Specjalista Pomocy Ofiarom Przemocy w Rodzinie certyfikowany przez Instytut Psychologii Zdrowia PTP Niebieska Linia [nr 339]. Menedżer kierunku Psychologia. Prezes Stowarzyszenia Psychoedukacji i Terapii „Evolutio”. Pracuje w nurcie integratywnym z osobami po traumie, doświadczającymi kryzysów,  a także z parami i rodzinami. Prowadzi treningi kompetencji wychowawczych, terapię i grupy wsparcia dla osób doświadczonych przemocą oraz funkcjonujących w relacjach z osobami uzależnionymi. Członek WAPP (Wiesbaden, Niemcy). Swoją pracę poddaje regularnej superwizji. Realizuje specjalistyczne szkolenia dla kadry kierowniczej, nauczycieli, lekarzy, funkcjonariuszy policji, kuratorów  i pracowników socjalnych m.in. z zakresu przeciwdziałania patologii rodziny (przemocy, uzależnieniom) oraz podnoszenia kompetencji społecznych. Ukończyła z wyróżnieniem magisterskie studia pedagogiczne i psychologiczne oraz czteroletnią szkołę psychoterapii i podyplomowe studia z doradztwa zawodowego, terapii poznawczo-behawioralnej, psychoterapii pozytywnej, interwencji kryzysowej, systemowej terapii rodzin, terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach – TSR, psychologii sądowej, terapii EMDR, brainsoottingu, terapii schematów, racjonalnej terapii zachowania – RTZ, mediacji, dialogu motywującego. Z wyróżnieniem ukończyła też Studium Pomocy Psychologicznej w Instytucie Psychologii Zdrowia PTP; Studium Pomocy Ofiarom Przemocy w Rodzinie w IPZ Polskim Towarzystwie Psychologicznym; Studium Terapii Uzależnień; długoterminowe programy przygotowujące do pracy z rodzicami oraz z osobami stosującymi przemoc. Doświadczenie zawodowe zdobywała m.in. w: ośrodku dla osób z rodzin dysfunkcyjnych; ośrodku leczenia uzależnień i współuzależnienia; poradni psychologiczno-pedagogicznej; szkole podstawowej i ośrodku interwencji kryzysowej, a także pracując jako mediator rodzinny, trener-szkoleniowiec i doradca zawodowy. Przez okres kilku lat pracowała jako kurator w sądzie rodzinnym. Organizatorka konferencji i seminariów naukowych. Koordynatorka projektów: „Wrocław BEZ przemocy” i „Pora-Dnia dla Rodzin”. Autorka i współautorka książek pt.: „Współuzależnienie (…)” (2019); „Wykluczenie społeczne w Polsce (…)” (2017); „Przemoc wobec kobiet z wyższym wykształceniem (…)” (2020); oraz wielu artykułów naukowych i popularno-naukowych, a także licznych programów kształcenia.

W 1969 roku ukończył  Wydział Lekarski Akademii Medycznej we Wrocławiu (obecnie Uniwersytet Medyczny), gdzie w 1976 otrzymał stopień naukowy doktora nauk medyczych, a w 1991 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1998 r.  Prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora w dziedzinie nauk medycznych. Jest specjalistą w dziedzinie psychiatrii (1975) i epidemiologii (1987). 
Odbył międzynarodowe staże naukowe na Uniwersytach: w Zurichu (1978), w  Odense (Dania, 1993) i w Trieście (Włochy, 1993). 
W latach  1991-2016 kierował Katedrą i Kliniką Psychiatrii Akademii Medycznej/ Uniwersytetu Medycznego  we Wrocławiu. Od 1. 10. 2016 jest zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w Dolnośląskiej Szkole Wyższej (obecnie Uniwersytet Dolnośląski DSW), a od roku 2018 rówolegle w Wyższej Szkole Bankowej w Toruniu (obecnie Uniwersytet WSB Merito).
Jest członkiem Międzynarodowego Konsorcjum Epidemiologicznego w Psychiatrii (World Mental Health Survey Initiative, WMH); Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (od 2016 członkiem honorowym), Polskiego Towarzystwa Psychogeriatrycznego. Jest założycielem Fundacji Ochrony Zdrowia Psychicznego (1991), gdzie pełni funkcję prezesa zarządu.
Główne kierunki zainteresowań naukowych to: poważne zaburzenia psychiczne (schizofrenia, zaburzenie dwubiegunowe, depresja);  psychiatria środowiskowa, zdrowie publiczne, epidemiologia,  powszechne zaburzenia psychiczne, współwystępowanie zaburzeń psychicznych i somatycznych, stosowanie przymusu,  historia psychiatrii.
Dane bibliometryczne  z bazy Web of Science (10.01.2023): H-Index 31; liczba publikacji indeksowanych w bazie 261; całkowita liczba cytowań 3560, w tym bez autocytowań 3414. 
Wypromował 25 doktorów  w dyscyplinach nauki medyczne i psychologia. Jest recenzentem kilku czasopism naukowych. Był recenzentem 35  dysertacji doktorskich, 12 postępowań w sprawie nadania stopnia nukowego doktora habilitowanego, 12 postępowań do tytułu profesorskiego i 1 doktoratu honoris causa. Recenzował wiele projektów badawczych MNiSW, Norweskiego Mechanizmu Finansowego, a także Ministerstwa Nauki Republiki Czeskiej. Był kierownikiem specjalizacji kilkunastu lekarzy specjalizujących się w dziedzinie psychiatrii.

Uczestniczył jako principal investigator w  następujących programach badawczych finansowanych przez Unię Europejską i Komitet Badań Naukowych: 1) Ocena skuteczności i kosztów leczenia w psychiatrycznych oddziałach dziennych w porównaniu z oddziałami całodobowymi w różnych europejskich systemach opieki zdrowotnej (EDEN – 5PRUE) ( 2001-2003 ); 2) Adaptacja kwestionariusza CIDI (Composite International Diagnostic Interview) do badań epidemiologicznych na terenie Polski (6 PO5B 00921) (2001– 2003); 3) Ocena stosowania przymusu w psychiatrii w Europie oraz ujednolicenie standardów postępowania (EUNOMIA – 5PRUE) (2002-2005); 4) Leczenie osób z zaburzeniami psychicznymi w Europejskim Systemie Więziennym  (EUPRIS – PRUE) (2005-2006); 5) MHEEN - Europejska Sieć Ekonomiczna Zdrowia Psychicznego – Faza 2: rozszerzenie i dalszy rozwój. (2005 – 2007); 6) Europejska współpraca na temat chorób otępiennych (EuroCoDe) (2006-2008); 7)  Rozwój europejskich standardów najlepszej praktyki wobec osób przebywających długoterminowo w instytucjach psychiatrycznych. DEMoB.inc. (2007-2009); 8) Epidemiologia zaburzeń psychicznych i dostęp do instytucji psychiatrycznych w Polsce (EZOP – Finansowany w ramach Norweskiego Mechanizmu Finansowego) (2009-2011). 
Wprowadził projekt badawczy EZOP do międzynarodowej sieci badań epidemiologicznych w Psychiatrii – WMH. Ponadto był kierownikiem  10 grantów promotorskich MNiSW.
Za osiągnęęcia w pracy naukowej i dydaktycznej otrzymał wiele nagród Uczelnianych. W roku 2015 otrzymał prestiżową nagrodę  Ministra Zdrowia RP za całokształt osiągnięć naukowych, dydaktycznyh i organizayjnych. W tym samym roku otrzymał Medal Kraepelina- Alzheimera przyznany przez Uniwersytet Ludwiga Maximiliana w Monachium jako wyraz uznania za osiągnięcia naukowe i współpracę polsko-niemiecką w tym zakresie.
e-mail: andrzej.kiejna@dsw.edu.pl
 

Od wielu lat zajmuje się zagadnieniami z pogranicza psychologii rozwoju, psychologii klinicznej oraz psychologii osobowości. Jest autorką ujęcia funkcjonalno-czynnościowego obrony psychologicznej MFCOP oraz opartego na tym ujęciu modelu rozwoju po traumie. Jest też współautorką modelu postaw do globalizacji. 
Specjalizuje się w obszarze trzech grup zagadnień badawczych: 1/obrony psychologicznej podmiotu i jej znaczenia dla rozwoju psychospołecznego człowieka, w tym dla rozwoju  potraumatycznego; 2/ kształtowania tożsamości oraz rozwoju psychospołecznego w ciągu całego życia, zwłaszcza w okresie adolescencji i dorosłości; 3/ wpływu procesów globalizacji na funkcjonowanie i rozwój człowieka. 
Opublikowała trzy monografie, 76 artykułów, redagowała 5 prac zbiorowych. Jest redaktorem naukowym serii wydawniczej Psychologia Traumy, zainicjowanej przez Wydawnictwo Impuls. Jest stałym recenzentem kilku czasopism zagranicznych i ogólnopolskich. 
Uczestniczyła aktywnie w 75 konferencjach międzynarodowych oraz krajowych
Jest autorką lub współautorką opracowań 8 kwestionariuszy oraz adaptacji polskiej Identity Style Inventory, ISI, w opracowaniu Michaela Berzonsky’ego, 
Wypromowała 3 doktorów i ponad 200 magistrów i licencjatów. 
Uczestniczy w komisjach habilitacyjnych i doktorskich jako recenzent i członek. 
Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Rozwoju Człowieka, International Society for the Study of Behavioral Development (ISSBD) oraz Stress, Trauma, Anxiety and Resilience Society (STAR).

 W ramach seminarium magisterskiego prowadzi podstawowy blok problemowy: Szanse i ograniczenia rozwoju po traumie doświadczonej w okresie dzieciństwa, dorastania lub dorosłości.  Rola rozwojowego wymiaru obrony psychologicznej w radzeniu sobie z traumą. Czynniki genetyczne, osobowościowe oraz wsparcie społeczne - a rozwój po traumie.
Jest założycielką Zespołu badawczego Psychologia Rozwoju Potraumatycznego, działającego w Uniwersytecie Dolnośląskim DSW we Wrocławiu. 
Uwielbia podróże, spotkania w gronie rodziny i przyjaciół,  intrygujące powieści i filmy.
 

W 2015 r. ukończyła studia magisterskie z Psychologii na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS we Wrocławiu, a w 2003 r. uzyskała stopień doktora nauk medycznych i nauk o zdrowiu na Uniwersytecie Medycznym we Wrocławiu. 
Obecnie swoje zainteresowania badawcze realizuje w obszarze psychologii zdrowia, psychologii poznawczej, zdrowia publicznego i statystyki w naukach o zdrowiu. Przede wszystkim działalność naukowo-badawcza ukierunkowana jest na opracowywanie polskich wersji narzędzi psychologicznych, w tym narzędzi wykorzystywanych w naukach medycznych. 
Jest współautorką m. in. prac dotyczących walidacji polskich wersji narzędzi służących ocenie nasilenia symptomów depresji i lęku w populacji osób chorych na cukrzycę (np. Problem Areas in Diabetes Scale (PAID); Kwestionariusz Zdrowia Pacjenta (PHQ-9); Well-being Index (WHO-5)). W wyniku przeprowadzonych analiz wyznaczono nowe, właściwe dla grupy pacjentów z cukrzyca typu 2, punkty odcięcia narzędzi powszechnie wykorzystywanych w badaniach przesiewowych w kierunku depresji (PAID, PHQ-9, WHO-5, a także Beck Depression Inventory (BDI); Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS); Depression in Diabetes Self-Rating Scale (DDS-RS); Brief Self-Rating Scale of Depression and Anxiety (BS-RSDA).
Cele prowadzonych badań dotyczą również weryfikacji biopsychospołecznych uwarunkowań nasilenia objawów psychopatologicznych i symptomów chorób przewlekłych, ich powikłań oraz różnych aspektów jakości życia pacjentów chorych przewlekle. Jest współautorką artykułów dotyczących między innymi:
•    związku kruchliwości (ang. frailty) z zaburzeniami poznawczymi u pacjentów z niewydolnością serca
•    zależności między dobrym samopoczuciem (ang. well-being), stylami radzenia sobie, postrzeganym wpływem na przebieg cukrzycy oraz zmiennymi socjodemograficznymi z HbA1c i BMI wśród osób z zaawansowaną cukrzycą typu 2
•    związku powikłań cukrzycy typu 2 ze zmiennymi psychologicznymi i demograficznymi
•    predyktorów akceptacja choroby i funkcji seksualnych pacjentów z niewydolnością serca

Od 2021 roku współpracuje z Departamentem Analiz i Strategii Ministerstwa Zdrowia. Wynikiem tej współpracy są prace dotyczące efektywności usług w zakresie zdrowia psychicznego świadczonych przed i po wprowadzeniu pilotażowych centrów zdrowia psychicznego w Polsce z wykorzystaniem wybranych wskaźników monitorowania efektywności, a także analiza ogólnopolskiego badania kohortowego opartego na rejestrach śmiertelności osób z zaburzeniami psychicznymi w Polsce, oraz porównanie wskaźników śmiertelności osób z zaburzeniami psychicznymi przed i po pandemii COVID-19.
 

Psycholog i psychoterapeuta pracujący w nurcie neurolingwistycznej psychoterapii, specjalizuje się w pomaganiu ofiarom i sprawcom przemocy domowej, osobom doświadczającym traumy w dzieciństwie oraz konsekwencji uzależnień od 1988 roku. W 2006 opracowała program psychoterapii dla sprawców przemocy domowej i we współpracy z Urzędem Miasta Wrocław  utworzyła, jako jedno z pierwszych w Polsce,  Centrum psychoterapii dla sprawców przemocy domowej, którego jest superwizorem. Od wielu lat szkoli psychologów, policjantów, kuratorów i pracowników socjalnych pracujących z osobami uzależnionymi, ofiarami i sprawcami przemocy domowej w obszarze rozpoznawania, diagnozowania i podejmowania interwencji. W 2018 roku była zaproszona  na Uniwersytet w Bristolu (UK) jako Visitng Professor.  Aktywnie uczestniczy w wielu konferencjach krajowych i międzynarodowych rozwijających wiedzę i praktyczne umiejętności  przeciwdziałania przemocy, prowadzi wykłady i warsztaty dla terapeutów z wielu krajów europejskich, m.in. Work with Perpetrators European Network.  Jest autorką kilku książek: Przemoc, terapia, zadośćuczynienie, 2010; Diagnoza i psychoterapia sprawców przemocy domowej. Bezpieczeństwo i zmiana,  2014; Przemoc domowa. Czy można wybaczyć i być razem?,  2016 oraz wielu artykułów naukowych, popularno-naukowych i publicystycznych związanych z przemocą domową.  Na kierunku Psychologia uczy studentów: psychologii klinicznej, psychopatologii, patologii małżeństwa i rodziny oraz prowadzi seminaria licencjackie i magisterskie.

Doktor w dziedzinie nauk medycznych i nauk o zdrowiu, w dyscyplinie nauki o zdrowiu. Magister psychologii: specjalność psychologia kliniczna. Prowadząc praktykę zajmował się orzecznictwem psychologicznym w zawodach trudnych i niebezpiecznych. W swojej pracy naukowej koncertuje się między innymi na sposobach pomiaru i diagnostyki funkcji poznawczych i psychomotorycznych w grupie osób obciążonych chorobą z zastosowaniem nowych technologii. Zajmuje się poznawczymi uwarunkowaniami sprawności intelektualnej.

Absolwent Instytutu Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego, Lider Kolegium Studiów Psychologicznych Uniwersytetu Dolnośląskiego DSW. 
Prowadzone badania prezentował na konferencjach i sympozjach m.in. w: Toronto, Bolonii, Amsterdamie, Krakowie, Warszawie i Aarhus (Dania). Swoje studia empiryczne publikował w polskich książkach oraz na łamach periodyków polskich i zagranicznych, na przykład amerykańskich (Motivation and Emotion; Psychology Research and Behavior Management).
Członek rady zarządczej ogólnoeuropejskiego grantu robotycznego PROSPERO i panelu redakcyjnego kalifornijskiego periodyka Psychological Reports. Kierownik trzech projektów grantowych.
Do jego głównych zainteresowań badawczych należą zastosowania nowoczesnych technologii w przestrzeni społecznej, przede wszystkim w formie robotyki społecznej. 
Kolejny z obszarów jego badań stanowią wzajemne relacje psychologicznych sfer: emocjonalnej, osobowościowej i poznawczej. 
Jeszcze jedno pole badawcze, w które się on angażuje, obejmuje przenoszenie na grunt nowoczesnej psychologii badawczej kontrowersyjnych idei freudowskich, między innymi w formie empirycznych studiów nad mechanizmami obronnymi i badań kwestionariuszowych. Tworzy on testy oraz polskie adaptacje testów psychologicznych. Administruje zbiorem testów posiadanych przez Uniwersytet Dolnośląski DSW. Testy te często wykorzystuje w pracy ze studentami.
Absolwent szkoleń z zakresu statystyki i nowoczesnych technologii, organizowanych przez Uniwersytet w Bolonii we Włoszech oraz przez Warszawską Szkołę Analizy Danych. Laureat nagrody za wybitne osiągnięcia naukowe Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. 
Wybrane przedmioty prowadzone przez dr Tomasza Niemca w Uniwersytecie Dolnośląskim DSW: Statystyka w pracy badawczej, Metody badań psychologicznych, Psychologia emocji i motywacji, Diagnoza psychologiczna, Testy psychologiczne, Psychologia osobowości, Psychologia procesów poznawczych, Historia psychologii, Koncepcje psychologiczne człowieka, Psychologia społeczna, Psychologia eksperymentalna, Praca empiryczna, Personality, identity and self-presentation (anglojęzyczny przedmiot w ramach wymian studenckich – europejskich Erasmus, oraz obejmujących studentów z Syracuse University, USA).

Wykładowca najpierw w Instytucie Psychologii UWr. a od 2008 r. w DSW, obecnie Uniwersytecie Dolnośląskim. Współpracowała z uczelnią od początku jej istnienia opracowując programy nauczania i prowadząc zajęcia na różnych kierunkach pedagogicznych. W obu uczelniach nagradzana za umiejętności dydaktyczne, zaangażowanie w rozwój studentów i merytoryczny poziom zajęć. 
  Pracę doktorską pod kierunkiem prof.dr.hab. W. Łukaszewskiego obroniła na Uniwersytecie im.A.Mickiewicza w Poznaniu. Prowadziła badania nad nad treścią i genezą prywatnych koncepcji wychowania, nad przyczynami konfliktów w relacji rodzice-dorastające dzieci, rolą ojca w percepcji dorosłych synów i córek oraz obrazem matki u dorosłych na różnych etapach rozwoju. Tematyka w/w obszarów badawczych wiązała się z psychologią rozwoju, wychowawczą i społeczną pozostając w ścisłym związku z prowadzonymi zajęciami.
 Odbyła szereg szkoleń dla podnoszenia kompetencji dydaktycznych. Brała udział w wielu konferencjach naukowych, umiejętności praktyczne rozwijała prowadząc treningi interpersonalne, grupy wsparcia i konsultując studentów w ramach uczelnianej sieci pomocy psychologicznej, której była koordynatorem.
Obecne obszary zainteresowań wiążą się  z tematyką wykładów (głównie- psychologia rozwoju i wychowania, psychologia społeczna, stresu, oraz wykorzystywanych na ćwiczeniach metodach diagnozy psychologicznej w postaci rozmowy, wywiadu i metod narracyjnych).
W metodzie prowadzenia zajęć preferuję własną aktywność badawczą studentów, inspiruję do analizy doświadczeń słuchaczy, która służy modyfikacji wiedzy potocznej a także zwiększeniu samoświadomości dotyczącej siebie i relacji z innymi. Uciekam się czasem do udzielania studentom trudnych informacji zwrotnych, by pomóc w zmianie niekorzystnych dla nich postaw i wynikających z nich zachowań.
 Pracuję, bo chcę a nie, bo muszę -  kontakt z młodymi ludźmi jest dla mnie źródłem rozwoju własnego, satysfakcji a możliwość dzielenia się wiedzą i doświadczeniem jest wartością samą w sobie.
Prywatnie – lubię zatrzymywać czas fotografując, polować na rzeczy dziwne lub piękne na bazarach i prowincjonalnych jarmarkach (zbieram ptaki, które zdobię mieszkanie), pielęgnować kwiaty, pisać okolicznościowe wierszyki i obmyślać prezenty, obcować z wnukami, umawiać się w kinie z córką i gotować babcine zupy.
 

Psycholog, nauczyciel akademicki. Specjalizuje się w edukacji i komunikacji. Prowadzi własną praktykę psychologiczną. Wspiera profesjonalistów pracujących z ludźmi, w tym nauczycieli, psychologów, pedagogów, pracowników socjalnych, asystentów rodzin. Jest trenerem ogólnopolskiego programu Szkoła dla Rodziców i Wychowawców. Prowadzi działania integrujące i aktywizujące w społecznościach lokalnych. Wspiera budowanie relacji instytucji kultury (teatrów, galerii sztuki) z odbiorcami.

Z wykształcenia jestem psychologiem. Posiadam też dyplom psychoterapeuty psychodynamicznego, certyfikat coacha rodzicielskiego i specjalisty psychoterapii uzależnień.
Ukończyłam z wyróżnieniem studia magisterskie na kierunku Psychologia na Uniwersytecie Wrocławskim a także 4-letnią Szkołę Psychoterapii Psychodynamicznej, 2-letnie Studium Socjoterapii i Treningu Interpersonalnego oraz specjalistyczne 2-letnie szkolenie w zakresie specjalisty terapii uzależnień.

Doświadczenie dydaktyczne zdobywałam podczas Studiów Doktoranckich na Uniwersytecie Wrocławskim. Z kolei doświadczenie zawodowe zdobywałam prowadząc konsultacje i psychoterapię dla młodzieży i osób dorosłych w takich miejscach jak: Młodzieżowy Ośrodek Profilaktyki i Wczesnej Terapii MONAR, Ośrodek Interwencji Kryzysowej „Interwencja”, Fundacja "Opieka i Troska", Fundacja „NON LICET”, Polska Organizacja Pracodawców Osób Niepełnosprawnych POPON a także w kilku prywatnych poradniach opieki psychologiczno-terapeutycznych we Wrocławiu.
Od 2014 prowadzę Pracownię Psychoterapii Nanovo, której jestem założycielką.

Jestem autorką kilku publikacji naukowych. W obszarze moich zainteresowań naukowych znajdują się między innymi: psychologia okołoporodowa,  psychologiczne koncepcje czasu i psychologia motywacji.

Cyklicznie biorę udział  w wykładach i konferencjach poświęconych psychoterapii,  a prywatnie pasjonuje mnie kino w ujęciu psychologicznym.
 

Psycholog psychoterapeuta.
Na co dzień pracuję z dziećmi, młodzieżą oraz rodzinami. Ukończyłam czteroletnie szkolenie specjalizacyjne z Psychoterapii Dzieci i Młodzieży, studia podyplomowe z interwencji kryzysowej oraz studia podyplomowe z NVC (Porozumienie Bez Przemocy wg Marshalla B. Rosenberga). 
Odbyłam kursy specjalizujące w ramach Polskiego Stowarzyszenia Terapii Behawioralnej (m.in. „Techniki SAZ w rozwijaniu mowy i komunikacji”, „Techniki SAZ w pracy z osobą przejawiającą trudne zachowania”) oraz Polskiego Towarzystwa Psychologii Behawioralnej („Terapia Osób z Mutyzmem Wybiórczym”). 
Uczestniczyłam w warsztatach organizowanych przez Dolnośląskie Centrum Psychoterapii (m.in. „Wykorzystanie seksualne dzieci – metodyka przesłuchań małoletnich świadków, diagnoza i opiniowanie sądowe”). 
Swoją pracę poddaję regularniej superwizji. Moimi superwizorami są Krzysztof Szwajca i Maria Marquardt.
Posiadam doświadczenie w pracy z dziećmi, młodzieżą oraz ich rodzinami. W obszarze moich szczególnych zainteresowań znajduje się praca z osobami doświadczonymi przemocą, kształtowanie się osobowości człowieka oraz psychoterapia rodzin. Pracuję w nurcie integratywnym.